โซเดียมไพรซัลไฟท์เป็นชื่อทางวิทยาศาสตร์ของผงกุ้งเป็นสารลดสารเคมีเพื่อป้องกันการเสื่อมสภาพของกุ้งทะเล หลังจากตกปลาชาวประมงมักจะโรยผงกุ้งลงบนเรือโดยปกติจะใช้มากขึ้นในฤดูร้อนน้อยลงในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงและโดยทั่วไปไม่ได้ใช้ในช่วงฤดูหนาว โซเดียมไพโรซัลไฟต์จะถูกแยกออกเป็นซัลเฟอร์ไดออกไซด์และเมื่อซัลเฟอร์ไดออกไซด์มีคุณสมบัติในการผลิตน้ำจะทำให้กรดกำมะถันลดลงสามารถควบคุมการบราวนิ่งของผลิตภัณฑ์ทางน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพป้องกันกระบวนการออกซิเดชันทางสรีรวิทยาของจุลินทรีย์ยับยั้งการสืบพันธุ์ยับยั้งการทำงานของอาหารออกซิเดส และยีนสีของเส้นผมจึงมีหน้าที่ในการฟอกสีการขจัดสีและการต่อต้านการเกิดออกซิเดชัน สารที่ตกค้างคือซัลเฟอร์ไดออกไซด์ซึ่งองค์การอนามัยโลกอนุญาตให้มีค่า 0.7mg / kg ต่อคนต่อวัน (วัดเป็นซัลเฟอร์ไดออกไซด์) เมื่อรับประทานในปริมาณเล็กน้อย (ประมาณ 1 กรัมต่อวัน) โซเดียมไซโลซัลไฟต์จะถูกออกซิไดซ์อย่างรวดเร็วไปเป็นซัลเฟตในร่างกายโดยไม่ก่อให้เกิดความผิดปกติทางสรีรวิทยาที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม 4-6 กรัมต่อวันอาจทำให้เกิดความผิดปกติของระบบทางเดินอาหารที่รุนแรงส่งผลให้เกิดอาการท้องร่วงอย่างรุนแรงผลเรื้อรังอาจทำให้เกิดอาการปวดศีรษะและมีกำมะถันไดออกไซด์ที่ผลิตได้สามารถรวมกับ thiamine ในเลือดเพื่อทำให้ตับสมองม้ามและแผลอวัยวะอื่น ๆ นอกจากนี้ซัลเฟอร์ไดออกไซด์สามารถกระตุ้นระบบทางเดินหายใจก่อให้เกิดการอักเสบเยื่อเมือก, บวมน้ำและความเสียหายต่อเซลล์เม็ดเลือดแดง
โซเดียมไพรซัลไฟท์สามารถใช้สำหรับผลไม้แห้งผลไม้และผักเครื่องดื่มผลไม้แยมไวน์ ฯลฯ แต่ไม่ใช่ผลิตภัณฑ์จากสัตว์น้ำ ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ของเรือประมงกำลังใช้สารนี้ การใช้โซเดียมไซโลซัลไฟต์เป็นปัญหาที่พบโดยทั่วไปซึ่งส่วนใหญ่ใช้ในกระบวนการผลิต (เรือประมงกุ้ง) มาตรฐานท้องถิ่นของจังหวัดของเรา "ข้อกำหนดด้านคุณภาพสำหรับกุ้งทะเล" หมายถึงขีด จำกัด การใช้งานของโซเดียมไซโลซัลไฟต์ (ขีด จำกัด ของซัลเฟอร์ไดออกไซด์ที่ตกค้างอยู่ที่ 100 มก. / กก.) สำหรับการใช้ผงกุ้งห้ามใช้อย่างสมบูรณ์ไม่จำเป็นหรือเป็นไปได้กุญแจสำคัญคือการป้องกันการใช้งานที่มากเกินไปและเป็นอันตรายต่อสุขภาพ

erik@nbschem.com